ਰੱਬ ਪਿਆਰ ਹੈ ਜਾਂ ਪਿਆਰ ਹੀ ਰੱਬ ਹੈ!
ਲੇਖਕ: ਜ਼ਫਰ ਇਕਬਾਲ ਜ਼ਫਰ ਰਾਏਵੰਦ
ਧਰਤੀ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਦੇਖੀਏ ਤਾਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਕੈਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕੈਦੀ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਸ਼ਰਫ ਅਲ-ਮਖਲੂਕਾਤ ਵਰਗੇ ਅਸ਼ਰਫ ਅਲ-ਮਖਲੂਕਾਤ ਵਿੱਚ ਜੋ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਉਹ ਬਾਕੀ ਜੀਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਪਿੱਠ ਦਰਦ, ਸਿਰ ਦਰਦ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਜੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਮਨੁੱਖ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਦੀ ਕਠੋਰਤਾ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਭੋਜਨ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਵਰਤੋਂ ਯੋਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਸੀ ਉਸ ਦਾ ਵਿਰਸਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਰੂਹ ਦਾ ਮੂਡ ਉਦਾਸ ਹੈ ਇਹ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਉਦਾਸ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਪ੍ਰਭੂ, ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਸੱਤ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਆਕਾਸ਼ ਦੇ ਦੂਤ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਅਣਗਿਣਤ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕਰਕੇ ਵੀ ਧੀਰਜ ਅਤੇ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ. ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਕੀ ਲੱਗੇਗਾ ਜੇ ਉਹ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਕੇ ਬੈਠਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਾਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰੰਗ ਅਤੇ ਉਮੀਦਾਂ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹੋਣ। ਉਹ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਸਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰਾ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਦੋ ਸੌ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਨਹੀਂ ਸੁੱਕੇ, ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਦਮ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਲਾਚਾਰੀ ਵਿੱਚ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਇੱਕ ਉਦਾਸ ਸੀ। ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਕਿ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਇੰਨਾ ਬੇਵੱਸ ਅਤੇ ਬੇਵੱਸ ਵੇਖ ਕੇ, ਆਦਮ ਦੇ ਸੀਨੇ ‘ਤੇ ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪਸ਼ਚਾਤਾਪ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਬੋਲੇ: ਹੇ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਆਦਮ, ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨਾਓ, ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਨੂੰ ਦਰਦ ਵੀ ਦੇਵੋ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਫਲ ਦੇਖ ਕੇ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਅੱਗੇ ਆਪਣੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਗਲਤੀ ਸੀ ਜੋ ਸਜ਼ਾ ਆਦਮ (ਅ.) ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਪਿਆਰ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਦਮ (ਅ.) ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਢੱਕਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਆਦਮ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਆਦਮ ਦੇ ਬੱਚੇ ਇਹ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਰੱਬ ਨੇ ਆਦਮ ਦੇ ਸੀਨੇ ‘ਤੇ ਸ਼ਬਦ ਉਚਾਰੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਆਦਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਨਾਲ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤਾ ਹੈ.” ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਨਾ ਕਰੋ, ਫਿਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਾਂਗਾ, ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਜੋੜੋ, ਫਿਰ ਦੇਖੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਪਿਆਲੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਦਇਆ ਅਤੇ ਦਇਆ ਨੂੰ ਡੋਲ੍ਹਦਾ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਅਣਜਾਣ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਫਿਰ ਨਿਆਂ ਅਤੇ ਚੇਤਨਾ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਡਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸ਼ੇਖ ਅਲੀ ਉਸਮਾਨ ਹਜਵੇਰੀ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਰੱਬ ਨਜ਼ਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ ਅਤੇ ਪਾਪ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੈ। ਪਛਤਾਵਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਬੇਅੰਤ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ, ਆਦਮ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਾਪੀ ਸਜ਼ਾ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਲਈ ਬੁੱਧੀ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ
ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਵੀ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਸਗੋਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ, ਪਰਉਪਕਾਰ, ਭਲਾਈ, ਸਹਾਇਤਾ, ਇਨਾਮ, ਦਇਆ, ਦਇਆ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਨੈਤਿਕਤਾ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਬਣ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਚਰਿੱਤਰ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਤਰਜੀਹ ਬਣਾਂ।
ਇੱਕ ਲੱਖ ਚਾਲੀ ਹਜ਼ਾਰ ਪਰਦਿਆਂ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਛੁਪੀ ਹੋਈ ਉਹ ਪਿਆਰੀ ਹਸਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ, ਕਿਉਂ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਂਦ ਦੀਆਂ ਤੰਗ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸੱਚ ਕਹਿਣ ਲਈ, ਮੈਂ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਰੱਬ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅੱਖ ਦੇਵੋ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਕੁੱਤਾ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੁਰਗੀ ਦੂਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਮੈਂ ਦਿਲ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਹਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜੇ ਮੈਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਰਗਾਂ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਲ ਚੱਲਦੇ ਹਾਂ.
